Psychotherapie en coaching
Rouw- en verliescoaching
Zoek samen naar handvatten voor meer verbinding in tijden van verlies en verdriet.
Wat is rouwen?
Het verlies dat volgt op het overlijden van een geliefde en de daarbij horende emoties.
Liefde laat zich niet dwingen, verdriet is de keerzijde van liefde.
Rouw is een zeer persoonlijke ervaring. Iedereen gaat er anders mee om. Misschien hebben we daarom de neiging om ons in ons eentje terug te trekken. We willen niemand lastig vallen met onze gevoelens. Erover praten brengt wat we verloren zijn niet terug, dus zetten we voor de buitenwereld dapper een masker op. Natuurlijk mag je ervoor kiezen om in stilte te rouwen. Soms voelt het goed om even alleen te zijn met je verdriet. Alleen vergeten we daarbij vaak dat samen rouwen ontzettend veel waarde heeft.
Mogen we in onze welvarende individualistische maatschappij nog wel leunen op de andere?
- Samen rouwen heeft iets helend.
- Rouwen is geen ziekte.
- Rouwen eindigt niet.
- Rouwen verdient meer aandacht.
Onze rouw- en verliescoach: Tanja Vansande
Wat doet een rouw- en verlies coach?
Dat praten helpt… daar zijn wij rotsvast van overtuigd. Ik bied in de eerste plaats een luisterend oor aan kinderen en volwassenen, die te maken hebben met verlies, angst, boosheid.
Ik werk niet met vaste programma of werkwijzen omdat elk kind en/of volwassenen bijzonder en uniek is. Ik ga samen op pad, terug verbinding zoeken met jezelf.
Je helpen omgaan met je gevoelens van onder meer verdriet, onmacht, boosheid, schuldgevoel, twijfel. Je steunen, je verlies te verwerken en leren leven met je verdriet. Je helpen zoeken naar doelen om je op te focussen en stimuleren nieuwe uitdagingen te vinden die je leven weer de moeite waard maken.
De realiteit onder ogen zien, de pijn van het verlies ervaren, je aanpassen aan een leven zonder de ander en tenslotte opnieuw leren genieten terwijl je de herinnering bewaart. Rouwen kan je leren. Kennis over rouw en verdriet kan die angst deels wegnemen.
Wat als verlies niet als verlies gezien wordt? Levend verlies.
Verlies hoort niet alleen voor de mensen bij het einde van het leven.
Zo werd het verlies van een prille zwangerschap of de sterfte van een kind bij de geboorte tot enkele decennia geleden nauwelijks als een ingrijpend verlies erkend.
Het verlies dat komt kijken bij ouders die een kind afstaan voor adoptie of aan een pleeggezin, of wanneer iemand kiest voor abortus, wordt vaak ook onderschat.
Ook ongewenst kinderloos blijven wordt vaak niet als verlies herkend.
Een ander verlies is het sterven van een huisdier, ook hier mag het verlies er zijn.
Dan zijn er nog situaties waarin je de persoon verliest terwijl hij nog leeft: een echtscheiding, ouders en kinderen die hun relatie hebben verbroken, grootouders en kleinkinderen die elkaar niet meer zien na een echtscheiding, iemand die nog leeft verliezen aan een psychische ziekte, aan dementie, aan een hersenbeschadiging, aan een verslaving, waardoor die persoon verandert dat hij niet meer dezelfde is.
In al deze situaties ervaren nabestaanden een intens gevoel van verlies dat niet publiek erkend wordt omdat die persoon biologisch nog in leven is.
De samenleving gaat ook te vaak voorbij aan de vele verliezen waarmee vluchtelingen en asielzoekers mee worden geconfronteerd.
Ook kinderen en personen met een verstandelijke beperking worden onderschat in hun vermogen om het concept ‘dood’ te begrijpen. Zij ervaren ook verlies, ze voelen verdriet, ze hebben behoefte aan steun en begrip.
Zoek samen naar handvatten voor meer verbinding in tijden van verlies en verdriet.